Չորս տարի անց։
Ալինան տաս տարեկան էր, նա և դպրոց էր
գնում և գիշերները աշխատում էր հացի արտադրամասում, որպես աշխատողներին օգնող: Նա գիշերներն էր գնում աշխատանքի: Աշխատաում էր ընդհամենը երկու-երեք ժամ ու ստանալով մի երկու-երեք հաց ուրախ վազում էր տուն: Մայրը, Լիան միշտ գամված իրեն արդեն ատելի սայլակին, գնում էր միշտ պատշգամի մոտ ու նայում եր դուրս: Մտածում անվերջ: Մտածելու պատճառներ շատ էին: Մի օր Ալինան վերադարցավ տուն աշխատանքից, մի տեսակ անտրամադիր, հացերը դնելով սեղանին մոտեցավ մորը, որը ինչպես միշտ նստած էր պատշգամբի մոտ ու մտածող հայացքով նայում էր աստղազարդ երկնքին:
ԱԼԻՆԱ - Մամ, էլ չէմ գնալու աշխատանքի:
ԼԻԱ - (Գրկելով աղջկա գլուխը) Ինչո՞ւ աղջիկս:
ԱԼԻՆԱ - Մամ, բոլորը խոսում են իրար մեջ, երբ տեսնում են ինձ, ասում են՝ խաղացողի աղջիկը, կարծես դա է իմ անունը: Մամ դու պետք է ոստիկանությանը ճիշտ ասէիր, որ քեզ հայրիկն էր խբել: Մամ ես ատում եմ հայրիկին: Ես նրան ատում ե՜մ:
ԼԻԱ - Աղջիկս նա քո հայրն էր, ես չէի ուզում նրան բռնել տալ, որի համար էլ ոստիկանությանը ստեցի՝ թէ ընկել եմ բակում:
ԱԼԻՆԱ - (Բարկացած հայացքով) Մամ, իսկ այդ հայր կոչվածը հեռացավ մեզանից (խաղացողի աղջիկ) անունը կնքելով վրաս ու քեզ այս վիճակում թողնելով:
ԼԻԱ - (Արցունքոտ աչքերով նայելով դուստր դեմքին) Բան չկա աղջիկս, Աստվա՛ծ նրան թող պատժի:
ԱԼԻՆԱ - Ինչո՞ւ էնք այսպես դաժան պատժվել, մեր որ մեղքի համար:
ԼԻԱ - Չգիտեմ աղջիկս, բայց ամեն ինչ լավ կլինի:
ՄԻ ՔԱՆԻ ՏԱՐԻ ՀԵՏՈ, ԳԵՐՄԱՆԻԱ, ՍՐՃԱՐԱՆ
ԱՐՄԵՆ - Հիմա հասկացա՞ր ում համար եմ ուղարկում այս ահռելի գումարը:
ՎԱՐԴԱՆ - Հականալի է ամեն բան:
ԱՐՄԵՆ - Վարդան ջան, այսօր հենց այն օրն է երբ լքեցի նրանց ու հեռանալով, երկար պատմությունների մեջով անցնելուց հետո եկա Գերմանիա: Դու գիտես արդեն պատմել եմ քեզ (Խմելով սուրճը):
ՎԱՐԴԱՆ - Գիտե՛մ, գիտեմ Արմ ջան:
ԱՐՄԵՆ - Կինս բուժման կարիք ունի, ամեն ինչից տեղյակ եմ: Ես շատ ստոր բան եմ արել, ժամանակն է հատուցելու:
ՎԱՐԴԱՆ - Ես կուղարկեմ այսօր այս գումարը իմ անունով:
ԱՐՄԵՆ - Դու իմ ամենա բարի ընկեր, շնորհակալ եմ: Թող սա լինի անհայտ, բայց հայտնի մարդուց նվեր նրանց:
ՎԱՐԴԱՆ - Խնդիր չէ, ինչպես ցանկանում ես այդպես էլ կլինի:
ԵՐԵՎԱՆ
ԲԱՆԿԻ ԱՇԽԱՏԱԿԻՑ - (Մտնելով ներս) Բարև ձեզ տիկին:
ԼԻԱ - Բարև ձեզ, այդ աղջիկս դուռը էլի բաց էր թողե՞լ:
ԲԱՆԿԻ ԱՇԽԱՏԱԿԻՑ - (Առանց հրավերի նսում է աթոռին) Այո բաց էր ձեր տան դուռը, չգիտեմ ով է ձեր ասած աղջիկը, բայց, որ ձեր տան դուռը բաց էր թողել դա ճիշտ է: Իսկ գիտեք որն է իմ ձեզ անհանգստացնելու պատճառը (Առանց սպասելու պատասխանի շարունակում է): Ես բանկում եմ աշխատում, ձեզ գումար են ուղարկել ու շա՜տ գումար (Նա ժպտալով հանում է թղթապանակից ինչ-որ թուղթ): Իմ անունով է ուղարկել իմ ծանոթը և խնդրել է ՝ որ այն ստանամ ու փոխանգեմ ձեզ:
ԼԻԱ - (Զարմացած նայելով անծանոթին) գումար իմ անունո՞վ:
ԲԱՆԿԻ ԱՇԽԱՏԱԿԻՑ - Այո՛: Ահա սա գումարը, այս պայուսակում է խնդրում եմ հաշվեք և ստորագրեք այս թղթում նշված տեղում, ես աես թուղթը պետք է ուղարկեմ հետ՝ Գերմանիա:
ԼԻԱ (Զարմացած վերցնելով թուղթը և պայուսակը բացականչելում է) Գերմանաիայի՞ց: Ինձ գումար են ուղարկել, ինձ, ո՞վ:
ԲԱՆԿԻ ԱՇՒԱՏԱԿԻՑ - (Բացելով պայուսակը ու հանելով այնտեղից մի կալոդ ևրո): Ահա տեսեք ձեր գումարից մի հատված (Ժպտալով գումարը դնելով կնոջ գրկում): Ձերն է այս բոլորը, ձեր բուժման համար են ուղարկել, որ գնաք Գերմանիայում բուժվեք:
ԼԻԱ - (Վերցնելով դողացող ձեռքով, իքնահոսը ստորագրում է թուղթը): Բայց, չասացիք ո՞վ է այդ բարի մարդը:
ԲԱՆԿԻ ԱՇԽԱՏԱԿԻՑ - Ասացի՛, նա իմ ծանոթն է: Անունը Վարդան վաղուց ապրում է Գերմանիայում իր ընտանիքի հետ: Չգիտեմ ձեզ ինչ բարեկամ է սակայն մոռացա ձեզ ասել նա ձեր բարեկամն է, որին դուք չեկ ճանաչում: Ինքն է այսպես ինձ ասել: Այսքանը:
ՄԵԿ ՏԱՐԻ ԱՆՑ ԳԵՐՄԱՆԻԱՅՈԻՄ
ԱԼԻՆԱ - Մամ, Վարդանը լավ մարդ է: Փաստորեն նա մեզ բարեկամ չէր, բայց, չգիտես որտեղից իմանալով մեր մասին՝ օգնեց մեզ, մա՜մ նա ինչ բարի մարդ է: Մամ դու արդեն բուժվել ես, քայլում ես մա՜մ, ես երախտապարտ եմ այդ մարդուն:
ԼԻԱ - (Գրկելով դոստրը) Այո աղջիկս: Բարի մարդիկ դեռ կան աշխարհում: Իսկ հայրըտ անցավ գետնի տակ իր խաղամոլության պատճառով: Մեզ էլ թողնելով բախտի քմահաճույքին:
Այս պահին նրանց են մոտենում երկու տղամարդ և մեկ երիտասարդ: Նրանցիծ մեկը մոտենում է Լիաին և ձեռքը դնում նրա ուսին: Այդ տղամարդը Լիաի ամուսինն էր՝ Արմենը:
ԱՐՄԵՆ - Լիա, ես գետնի տակ չեմ անցել: Այդ ես եմ այդ գումարը ուղարկել քեզ: Իմ ընկերոջ՝ Վարդանի միջոցով: Դա կազիոնոյում իմ շահած ամբողջ գումարն էր: Այդ ես կարգավորեցի այնպես, որ դու բուժվեցիր այստեղ Գերմանիայում:
ԳԵՐՄԱՆԻԱ, ՀԱՐՍԱՆՅԱՑ ԴԱՀԼԻՃՈՒՄ
ԱՐՄԵՆ - Դէ բարեկամներ, խմենք նորապսակների կենացը (Գրկելով Վարդանին): Խնամի ջան, իմ աղջիկը քեզ հալալ լինի:
ԺՈՂՈՎՈՐԴ - Աստված թող ամուր կապի այս գեղեցիկ զույգին միմիանց: Խմենք նրանց կենացը:
ԱՐՄԵՆ - (Դիմելով բոլոր ներկաներին) կինս և աղջիկս շատ են տանջվել իմ անմտության ու վատ վարքի պատճառով: Էլ չեմ խաղում և ոչ մի խաղատանը: Ես նորից ծնվել եմ կարծես: Ես վերադարցել եմ իմ ընտանիք: Ընտանիք, որոնց ցավ եմ պատճառել ժամանակին: Նրանք ներեցին ինձ: Ես երախտապարտ եմ այս ամենի համար իմ լավ ընկեր Վարդանին:
Արմենը գրկում է Վարդանին: Բոլորը ծափահարում են: Երիտասարդ զույգը ժպտում է: Արմենը հանում է գրպանից խաղաթղթերը և պատռելով ցրում վերև բացականչելով.
-Վերջ խաղացողի նախկին կյանքին: Սկսում ենք նոր ու երջանիկ կյանք: Կնիկ ջան (գրկելով կնոջը), մի քանի օրից կգնանք Երևան ու կապրենք մեր սիրելի փոքրիկ քաղաքում:
Պատմության երջանիկ ավարտ:
|
